Pierre-Levée (fort de - fort de la)[p182][46.719257 N, 2.358154 W]

Île d'Yeu, sud-ouest de Port-Joinville. Construit de 1859 à 1866 et prévu pour une garnison de 400 hommes, il constitua le véritable réduit de l'île. Il s'agit d'un fort carré dont chaque saillant comporte un bastion avec casemates de flanquement des courtines et dont les fossés furent creusés sur six mètres de profondeur dans le granit. Un pont-levis à la Poncelet protégeait l'entrée tandis que 18 emplacements de pièces couronnaient l'escarpe. La moitié nord seule comporte des locaux, les reste du rempart étant plein ; ainsi les fronts I-II et III-IV n'ont-ils de casemates que dans leur moitié rattachée à la gorge. Hormis les locaux de flanquement, les bastions d'angle, eux aussi étaient pleins. Les casemates se répartissaient en huit grandes chambrées pour la troupe d'autres pour les sous-officiers et officiers, divers magasins, un four à pain et trois batteries de latrines. Le bâtiment d'entrée comporte trois niveaux. Le sous-sol abritant les citernes, le rez-de-chaussée avec le passage cocher et, côté cour, surmontant le porche, les appartements du commandant. Un magasin à poudre était prévu au centre du front II-III, dangereusement dans l'axe de l'entrée à priori non protégée par un ravelin, mais il ne fut jamais construit. L'armement du fort semble d'ailleurs n'avoir jamais excédé 8 canons de 4. Bien que déclassé en 1889, c'est entre 1900 et 1903 que l'on établit sur ses dessus un poste de télégraphie optique reliant l'île au continent. Le fort n'est entré dans l'histoire qu'en tant que prison du Maréchal Pétain de novembre 1945 à la veille de sa mort en juillet 1951. Le fort a été inscrit à l'Inventaire des Monuments Historiques le 28 décembre 1984. Longtemps, utilisé comme centre de loisirs par la municipalité, il est aujourd'hui (12/2005) bien entretenu et gardienné.

Insel Yeu, südwestlich von Port-Joinville. Erbaut von 1859 bis 1866 und vorgesehen für eine Garnison von 400 Mann, bildete es den eigentlichen Rückzugsort der Insel. Es handelt sich um ein quadratisches Fort, bei dem jede Ausbuchtung eine Bastion mit Kasematten zur Bestreichung der Kurtinen aufweist und dessen Gräben sechs Meter tief in den Granit gegraben wurden. Eine Zugbrücke nach Poncelet schützte den Eingang, während 18 Geschützstellungen die Escarpe krönten. Nur die nördliche Hälfte umfasst Räumlichkeiten, der Rest der Mauer ist massiv; so haben die Fronten I-II und III-IV nur in ihrer zur Kehle hin gelegenen Hälfte Kasematten. Abgesehen von den Bestreichungsräumen waren auch die Eckbastione massiv. Die Kasematten verteilten sich auf acht große Schlafsäle für die Truppe, andere für Unteroffiziere und Offiziere, verschiedene Magazine, einen Backofen und drei Latrinengruppen. Das Eingangsgebäude umfasst drei Ebenen. Der Keller beherbergt die Zisternen, das Erdgeschoss mit der Tordurchfahrt und, hofseitig, über dem Portal die Wohnungen des Kommandanten. Ein Pulvermagazin war in der Mitte der Front II-III vorgesehen, gefährlich in der Achse des Eingangs, der a priori nicht durch ein Ravelin geschützt war, aber es wurde niemals gebaut. Die Bewaffnung des Forts scheint übrigens niemals 8 Kanonen von 4 überschritten zu haben. Obwohl 1889 außer Dienst gestellt, wurde zwischen 1900 und 1903 auf seiner Oberseite eine optische Telegraphenstation eingerichtet, die die Insel mit dem Festland verband. Das Fort ging nur als Gefängnis von Marschall Pétain von November 1945 bis zum Vorabend seines Todes im Juli 1951 in die Geschichte ein. Das Fort wurde am 28. Dezember 1984 in das Inventar der historischen Denkmäler eingetragen. Lange Zeit als Freizeitzentrum von der Gemeinde genutzt, ist es heute (12/2005) gut gepflegt und bewacht.

Eiland Yeu, zuidwesten van Port-Joinville. Gebouwd van 1859 tot 1866 en bestemd voor een garnizoen van 400 man, vormde het het echte reduit van het eiland. Het betreft een vierkant fort waarvan elke uitstulping een bastion met kazematten voor de flankering van de courtines omvat en waarvan de grachten zes meter diep in het graniet werden gegraven. Een valbrug volgens Poncelet beschermde de ingang terwijl 18 geschutopstellingen de escarp kroonden. Alleen de noordelijke helft omvat lokalen, de rest van de wal is massief; zo hebben de fronten I-II en III-IV alleen kazematten in hun helft verbonden met de keel. Afgezien van de flankeringslokalen, waren de hoekbastions ook massief. De kazematten verdeelden zich in acht grote slaapzalen voor de troep, andere voor onderofficieren en officieren, diverse magazijnen, een broodoven en drie toiletgroepen. Het toegangsgebouw telt drie niveaus. De kelder herbergt de cisterne, de begane grond met de poortdoorgang en, aan de binnenplaatszijde, boven de poort, de appartementen van de commandant. Een kruitmagazijn was voorzien in het midden van front II-III, gevaarlijk in de as van de ingang die a priori niet beschermd was door een ravelijn, maar het werd nooit gebouwd. De bewapening van het fort lijkt trouwens nooit 8 kanonnen van 4 te hebben overschreden. Hoewel in 1889 buiten gebruik gesteld, werd tussen 1900 en 1903 op zijn bovenkant een optische telegrafiepost opgericht die het eiland met het vasteland verbond. Het fort is alleen de geschiedenis ingegaan als gevangenis van Maarschalk Pétain van november 1945 tot de vooravond van zijn dood in juli 1951. Het fort werd op 28 december 1984 ingeschreven in het Inventaris van Historische Monumenten. Lang gebruikt als recreatiecentrum door de gemeente, is het vandaag (12/2005) goed onderhouden en bewaakt.

Yeu Island, southwest of Port-Joinville. Built from 1859 to 1866 and intended for a garrison of 400 men, it constituted the true redoubt of the island. It is a square fort, each salient featuring a bastion with casemates for flanking the curtains and whose ditches were dug six meters deep into the granite. A Poncelet-type drawbridge protected the entrance while 18 gun emplacements crowned the scarp. Only the northern half contains rooms, the rest of the rampart being solid; thus the fronts I-II and III-IV have casemates only in their half attached to the gorge. Apart from the flanking rooms, the corner bastions were also solid. The casemates were distributed into eight large dormitories for the troops, others for non-commissioned officers and officers, various stores, a bread oven and three latrine blocks. The entrance building has three levels. The basement housing the cisterns, the ground floor with the carriage passage and, on the courtyard side, above the porch, the commandant's apartments. A powder magazine was planned in the center of front II-III, dangerously in the axis of the entrance a priori unprotected by a ravelin, but it was never built. The fort's armament, moreover, seems never to have exceeded 8 guns of 4. Although decommissioned in 1889, it was between 1900 and 1903 that an optical telegraphy station was established on its top, linking the island to the mainland. The fort entered history only as the prison of Marshal Pétain from November 1945 until the eve of his death in July 1951. The fort was listed in the Inventory of Historical Monuments on December 28, 1984. Long used as a leisure center by the municipality, it is today (12/2005) well maintained and guarded.

Ostrov Yeu, jihozápadně od Port-Joinville. Postaven v letech 1859 až 1866 a určen pro posádku 400 mužů, tvořil skutečný úkryt ostrova. Jedná se o čtvercovou pevnost, jejíž každý výběžek obsahuje bastion s kasematami pro flankování kurtin a jejíž příkopy byly vyhloubeny šest metrů hluboko do žuly. Padací most typu Poncelet chránil vchod, zatímco 18 dělostřeleckých postavení korunovalo eskarp. Pouze severní polovina obsahuje místnosti, zbytek hradby je plný; tak fronty I-II a III-IV mají kasematy pouze ve své polovině připojené k hrdlu. Kromě flankovacích místností byly také rohové bastiony plné. Kasematy se rozdělovaly do osmi velkých noclehárny pro vojáky, další pro poddůstojníky a důstojníky, různé sklady, pec na chléb a tři bloky latrín. Vstupní budova má tři úrovně. Suterén ukrývá cisterny, přízemí s průjezdem pro kočáry a na nádvoří, nad vchodem, byt velitele. Prachárna byla plánována ve středu fronty II-III, nebezpečně v ose vchodu a priori nechráněná ravelinem, ale nikdy nebyla postavena. Výzbroj pevnosti se mimochodem zdá nikdy nepřekročila 8 děl ráže 4. Ačkoli byla vyřazena z provozu v roce 1889, bylo to mezi lety 1900 a 1903, kdy byla na jejím vrcholu zřízena stanice optické telegrafie spojující ostrov s pevninou. Pevnost vstoupila do dějin pouze jako vězení maršála Pétaina od listopadu 1945 do předvečera jeho smrti v červenci 1951. Pevnost byla zapsána do Inventáře historických památek 28. prosince 1984. Dlouho používaná jako rekreační středisko obcí, je dnes (12/2005) dobře udržovaná a hlídaná.