Turra (baraquement de la)[t96][45.259834 N, 6.886890 E]

Place de Lanslebourg, 2 500 m au sud de la ville, 1891-1895 (1889-1893 ?). 2 495 m/alt. Situé sur un replat naturel, abrité des avalanches par un mamelon nommé « Boule de Gomme », au pied de la Croix de la Turra qui marque la frontière de 1860, à 500 m au sud du fort de la Turra. Place de rassemblement pour une compagnie (± 150 hommes) affectée à la surveillance du col du Grand Mont Cenis (2081 m), du Pas de la Beccia (2717 m), de la Combe de Cléry, et des passages secondaires. À l’origine composé de sept baraques en maçonneries ordinaires : quatre pour la troupe pouvant accueillir 40 hommes chacune, une pour les officiers, une servant d’écuries, une de magasin. En plus on trouve un magasin à munitions mi-caverne, de faibles dimensions (± 4 x 2,5 x 2 m) creusé dans le roc à contrepente et un bâtiment abritant les latrines. Avec l’occupation permanente, à partir de 1893, deux nouvelles baraques apparaissent. Une baraque pour la cuisine, équipée d’un four à bois et d’un fourneau. Cette baraque abrite également le réfectoire ; en sous-sol une cave est creusée pour stocker les vivres. Pour faciliter les déplacements en hiver, car la neige ne manque pas à cette altitude, la cuisine est reliée à la baraque de troupe voisine ; on profite de l’espace pour loger les latrines d’hiver. Une autre écurie voit le jour, d’une capacité de 4 chevaux ou mulets ; la précédente étant consacrée à la « viande sur pied » (moutons, chèvres, lapins). Deux observatoires en maçonnerie ordinaire complètent la position. Le premier est situé à l’extrémité occidentale du replat, à proximité de la cuisine, d’où il surveille la Combe de Cléry, en amont les débouchés du Pas de la Beccia et en aval l’accès depuis la Madeleine. Le second observatoire est implanté 200 m à l’est des baraquements, en bordure de la barre rocheuse ; il bénéficie de vues imprenables sur le col du Mont Cenis, le plateau du même nom, et bien entendu les ouvrages italiens. L’alimentation en eau potable est assurée par deux sources, situées en bordure de la route d’accès, l’une à 200 m à l’est-sud-est, l’autre à 350 m au sud-est. Malheureusement, ces sources sont plus basses que l’ouvrage, aussi faut-il transporter le précieux liquide en tonneaux, portés par des mulets en été, en traîneau tiré par les chiens ou les hommes en hiver. Pour se prémunir de cette corvée, en 1907 une source est captée au pied du Pas de la Beccia ; l’eau est acheminée par un canal de 1500 m en béton préfabriqué recouvert de lauzes, puis une conduite en béton préfabriqué aux abords de l’ouvrage. Un bassin, lui aussi en béton, agrémente les lieux. Notons que la source alimente également le fort de la Turra, acheminée par une conduite en béton enterrée sous la route d’accès ; le débit est équitablement réparti entre les ouvrages au moyen d’une fontaine à deux bassins. Au grand désarroi des hommes, il n’est pas rare que la conduite gèle ou soit emportée par un glissement de terrain ; ils doivent alors reprendre les corvées d’eau ! Nous n’avons pas trouvé trace de citerne, ni dans mes documents, ni sur place. L’ouvrage est desservi par une route stratégique depuis Termignon, via le Replat des Canons et la Madeleine. Plus tard, une route reliera cette dernière position à la route du Mont Cenis (RN6) via les Revets. À la Madeleine un refuge militaire est édifié ; il abrite les troupes surprises par le mauvais temps, et sert de relais pour les corvées de ravitaillement en hiver. De l’ouvrage part la route stratégique qui mène à l’abri de la Beccia, ouvrage qui accueille un détachement du baraquement de la Turra. Un important réseau de chemins militaires dessert l’ouvrage, ils mènent au col du Mont Cenis par le versant Est, à la Madeleine, au col des Randouillards (2747 m), à la Pointe de Cugne (2984 m), à la Pointe de Cléry (3162 m), au Pas de la Beccia, à la Cime du Laro (2881 m). Dans les flancs de cette dernière, on construit une baraque refuge. Dans les années 1930, l’ouvrage fait l’objet d’améliorations. Un groupe électrogène assure l’éclairage des différents bâtiments. Au sommet de la « Boule de Gomme », on construit un emplacement de mitrailleuse en pierres sèches, recouverte de lauzes reposant sur une charpente en bois, accessible par une tranchée en zigzag. Une position similaire est édifiée à proximité des baraques. Les créneaux permettent de couvrir les flans de la Cime du Laro, les débouchés du Pas de la Beccia, ainsi que la combe de Cléry et le col des Randouillards. À contrepente de la « Boule de Gomme », un abri Adrian est mis en chantier ; il ne pourra être achevé pour la déclaration de guerre. Au pied de la Croix de la Turra, au bord de la route menant à l’abri de la Beccia, on construisit un abri sous roc ; lui non plus ne sera terminé. C’est également dans l’Entre-deux-guerres que l’on installe les deux téléphériques. En effet, l’accès à la Turra est particulièrement dangereux en hiver, car menacé par les avalanches descendues de la Grande Turra et du Mont Coin ; les nombreuses stèles nous le rappellent douloureusement. En 1932 est mis en service le téléphérique Turra – Madeleine. Sorti sans grands dommages de deux batailles et cinq années d’occupation, le baraquement de la Turra est livré à tous les vents. D’abord pillé des boiseries à la toiture, les intempéries se chargent d’achever le travail. Aujourd’hui (07/2007), il ne reste que des ruines. La route stratégique n’est plus guère carrossable, cependant elle constitue un accès aisé particulièrement intéressant, on peut notamment y admirer le travail d’art du pont de Bonneval et des deux sources. À l’abandon.

Festung von Lanslebourg, 2.500 m südlich der Stadt, 1891-1895 (1889-1893 ?). 2.495 M/ü. M. Gelegen auf einer natürlichen Terrasse, vor Lawinen geschützt durch einen Hügel namens « Boule de Gomme », am Fuße des Croix de la Turra, der die Grenze von 1860 markiert, 500 m südlich des Forts de la Turra. Sammelplatz für eine Kompanie (± 150 Mann), die mit der Überwachung des Col du Grand Mont Cenis (2081 m), des Pas de la Beccia (2717 m), der Combe de Cléry und sekundärer Übergänge beauftragt war. Ursprünglich bestand es aus sieben Baracken aus gewöhnlichem Mauerwerk: vier für die Truppe mit je 40 Mann, eine für die Offiziere, eine diente als Stall, eine als Magazin. Zusätzlich findet man ein halbunterirdisches Munitionsmagazin, von geringen Abmessungen (± 4 x 2,5 x 2 m), in den Fels am Gegenhang gegraben, und ein Gebäude mit Latrinen. Mit der dauerhaften Besetzung ab 1893 entstehen zwei neue Baracken. Eine Baracke für die Küche, ausgestattet mit einem Holzofen und einem Herd. Diese Baracke beherbergt auch den Speisesaal; im Untergeschoss wird ein Keller zur Lagerung von Lebensmitteln gegraben. Um die Bewegung im Winter zu erleichtern, denn Schnee fehlt in dieser Höhe nicht, ist die Küche mit der benachbarten Truppenbaracke verbunden; der gewonnene Raum wird für die Winterlatrinen genutzt. Ein weiterer Stall entsteht, mit einer Kapazität von 4 Pferden oder Maultieren; der vorherige war der « Fleisch auf Hufen » (Schafe, Ziegen, Kaninchen) gewidmet. Zwei Beobachtungsposten aus gewöhnlichem Mauerwerk vervollständigen die Stellung. Der erste befindet sich am westlichen Ende der Terrasse, in der Nähe der Küche, von wo aus er die Combe de Cléry, stromaufwärts die Ausgänge des Pas de la Beccia und stromabwärts den Zugang von der Madeleine aus überwacht. Der zweite Beobachtungsposten ist 200 m östlich der Baracken am Rand des Felsgrats angelegt; er bietet einen atemberaubenden Blick auf den Col du Mont Cenis, das gleichnamige Plateau und natürlich die italienischen Werke. Die Trinkwasserversorgung wird durch zwei Quellen sichergestellt, die am Rand der Zufahrtsstraße liegen, die eine 200 m im Ost-Südosten, die andere 350 m im Südosten. Leider liegen diese Quellen tiefer als das Werk, daher muss die kostbare Flüssigkeit in Fässern transportiert werden, die im Sommer von Maultieren getragen, im Winter von Hunden oder Menschen gezogenen Schlitten gezogen werden. Um sich von dieser Mühe zu befreien, wird 1907 eine Quelle am Fuß des Pas de la Beccia gefasst; das Wasser wird über einen 1500 m langen Kanal aus vorgefertigtem Beton, der mit Steinplatten bedeckt ist, und dann über eine Leitung aus vorgefertigtem Beton in der Nähe des Werks geleitet. Ein Becken, ebenfalls aus Beton, schmückt den Ort. Man beachte, dass die Quelle auch das Fort de la Turra versorgt, über eine unter der Zufahrtsstraße vergrabene Betonleitung; die Durchflussmenge wird mittels eines Brunnens mit zwei Becken gerecht auf die Werke verteilt. Zum großen Leidwesen der Männer friert die Leitung nicht selten ein oder wird von einem Erdrutsch mitgerissen; dann müssen sie wieder Wasser holen! Wir haben weder in meinen Unterlagen noch vor Ort eine Spur eines Zisternen gefunden. Das Werk wird über eine strategische Straße von Termignon aus über den Replat des Canons und die Madeleine erschlossen. Später wird eine Straße diese letzte Position über die Revets mit der Straße des Mont Cenis (RN6) verbinden. In der Madeleine wurde ein militärischer Unterstand errichtet; er beherbergt Truppen, die von schlechtem Wetter überrascht werden, und dient im Winter als Relais für Versorgungsdienste. Vom Werk aus führt die strategische Straße zum Unterstand der Beccia, einem Werk, das ein Detachement der Baracken der Turra beherbergt. Ein wichtiges Netz von Militärwegen erschließt das Werk, sie führen zum Col du Mont Cenis über den Osthang, zur Madeleine, zum Col des Randouillards (2747 m), zur Pointe de Cugne (2984 m), zur Pointe de Cléry (3162 m), zum Pas de la Beccia, zur Cime du Laro (2881 m). An den Flanken des letzteren wird eine Schutzhüttenbaracke gebaut. In den 1930er Jahren wird das Werk verbessert. Ein Stromaggregat sorgt für die Beleuchtung der verschiedenen Gebäude. Auf dem Gipfel der « Boule de Gomme » wird ein Maschinengewehrstand aus Trockensteinen gebaut, bedeckt mit Steinplatten auf einer Holzkonstruktion, zugänglich über einen Zickzack-Graben. Eine ähnliche Stellung wird in der Nähe der Baracken errichtet. Die Schießscharten ermöglichen die Bestreichung der Flanken der Cime du Laro, der Ausgänge des Pas de la Beccia sowie der Combe de Cléry und des Col des Randouillards. Am Gegenhang der « Boule de Gomme » wird ein Adrian-Unterstand in Angriff genommen; er kann bis zur Kriegserklärung nicht fertiggestellt werden. Am Fuße des Croix de la Turra, am Rand der Straße zum Beccia-Unterstand, wurde ein Felsunterstand gebaut; auch dieser wird nicht fertiggestellt. Ebenfalls in der Zwischenkriegszeit werden die beiden Seilbahnen installiert. Tatsächlich ist der Zugang zur Turra im Winter besonders gefährlich, da er von Lawinen bedroht ist, die von der Grande Turra und dem Mont Coin herabkommen; die zahlreichen Gedenksteine erinnern uns schmerzlich daran. 1932 wird die Seilbahn Turra – Madeleine in Betrieb genommen. Zwei Schlachten und fünf Jahre Besetzung ohne größere Schäden überstanden, ist die Barackenanlage der Turra nun dem Verfall preisgegeben. Zunächst von der Holzarbeit bis zum Dach geplündert, erledigen die Unbilden der Witterung den Rest. Heute (07/2007) sind nur noch Ruinen übrig. Die strategische Straße ist kaum noch befahrbar, jedoch stellt sie einen besonders interessanten, leichten Zugang dar, man kann insbesondere die kunstvolle Arbeit der Bonneval-Brücke und der beiden Quellen bewundern. Verlassen.

Vesting van Lanslebourg, 2.500 m ten zuiden van de stad, 1891-1895 (1889-1893 ?). 2.495 m/hoogte. Gelegen op een natuurlijk terras, tegen lawines beschermd door een heuvel genaamd « Boule de Gomme », aan de voet van de Croix de la Turra die de grens van 1860 markeert, 500 m ten zuiden van het fort de la Turra. Verzamelplaats voor een compagnie (± 150 man) die belast was met het toezicht op de Col du Grand Mont Cenis (2081 m), de Pas de la Beccia (2717 m), de Combe de Cléry en secundaire overgangen. Oorspronkelijk bestaande uit zeven barakken van gewoon metselwerk: vier voor de troepen, elk geschikt voor 40 man, één voor de officieren, één dienend als stallen, één als magazijn. Bovendien vindt men een halfondergronds munitiemagazijn, van bescheiden afmetingen (± 4 x 2,5 x 2 m) uitgegraven in de rots op de tegenhelling, en een gebouw met toiletten. Met de permanente bezetting, vanaf 1893, verschijnen twee nieuwe barakken. Een barak voor de keuken, uitgerust met een houtoven en een fornuis. Deze barak herbergt ook de eetzaal; in de kelder wordt een voorraadkelder uitgegraven om proviand op te slaan. Om de verplaatsingen in de winter te vergemakkelijken, want sneeuw ontbreekt op deze hoogte niet, is de keuken verbonden met de naburige troepenbarak; de gewonnen ruimte wordt gebruikt voor de wintertoiletten. Een andere stal komt tot stand, met een capaciteit van 4 paarden of muildieren; de vorige was gewijd aan het « vlees op poten » (schapen, geiten, konijnen). Twee observatieposten van gewoon metselwerk completeren de positie. De eerste bevindt zich aan het westelijke uiteinde van het terras, in de buurt van de keuken, vanwaar hij de Combe de Cléry bewaakt, stroomopwaarts de uitgangen van de Pas de la Beccia en stroomafwaarts de toegang vanaf de Madeleine. De tweede observatiepost is aangelegd op 200 m ten oosten van de barakken, aan de rand van de rotsrichel; hij geniet van een onovertroffen uitzicht op de Col du Mont Cenis, het gelijknamige plateau, en uiteraard de Italiaanse werken. De drinkwatervoorziening wordt verzorgd door twee bronnen, gelegen aan de rand van de toegangsweg, de ene op 200 m ten oost-zuidoosten, de andere op 350 m ten zuidoosten. Helaas liggen deze bronnen lager dan het werk, dus moet het kostbare vocht in vaten worden vervoerd, in de summer gedragen door muildieren, in de winter op sleeën getrokken door honden of mensen. Om zich van deze karwei te bevrijden, wordt in 1907 een bron gevangen aan de voet van de Pas de la Beccia; het water wordt aangevoerd via een kanaal van 1500 m in prefabbeton bedekt met leistenen, vervolgens een leiding in prefabbeton in de omgeving van het werk. Een bassin, eveneens in beton, siert de plaats. Merk op dat de bron ook het fort de la Turra voedt, aangevoerd via een onder de toegangsweg begraven betonnen leiding; het debiet wordt eerlijk verdeeld tussen de werken door middel van een fontein met twee bassins. Tot groot ongenoegen van de mannen bevriest de leiding niet zelden of wordt ze meegesleurd door een aardverschuiving; dan moeten ze de waterdiensten hervatten! We hebben geen spoor van een cisterne gevonden, noch in mijn documenten, noch ter plaatse. Het werk wordt ontsloten door een strategische weg vanaf Termignon, via de Replat des Canons en de Madeleine. Later zal een weg deze laatste positie verbinden met de weg van de Mont Cenis (RN6) via de Revets. In de Madeleine werd een militaire schuilplaats gebouwd; hij biedt onderdak aan troepen die door slecht weer worden overvallen, en dient als relais voor bevoorradingsdiensten in de winter. Vanaf het werk vertrekt de strategische weg die leidt naar de schuilplaats van de Beccia, een werk dat een detachement van de barakken van de Turra herbergt. Een belangrijk netwerk van militaire paden bedient het werk, ze leiden naar de Col du Mont Cenis via de oostelijke helling, naar de Madeleine, naar de Col des Randouillards (2747 m), naar de Pointe de Cugne (2984 m), naar de Pointe de Cléry (3162 m), naar de Pas de la Beccia, naar de Cime du Laro (2881 m). In de flanken van de laatste wordt een schuilbarak gebouwd. In de jaren 1930 ondergaat het werk verbeteringen. Een aggregaat verzorgt de verlichting van de verschillende gebouwen. Op de top van de « Boule de Gomme » wordt een mitrailleurplaats gebouwd van droge stenen, bedekt met leistenen rustend op een houten geraamte, toegankelijk via een zigzaggende loopgraaf. Een gelijkaardige positie wordt opgetrokken in de buurt van de barakken. De schietgaten maken het mogelijk de flanken van de Cime du Laro, de uitgangen van de Pas de la Beccia, evenals de Combe de Cléry en de Col des Randouillards te bestrijken. Op de tegenhelling van de « Boule de Gomme » wordt een Adrian-schuilplaats aangevangen; hij kan niet worden voltooid voor de oorlogsverklaring. Aan de voet van de Croix de la Turra, aan de rand van de weg die naar de Beccia-schuilplaats leidt, werd een rotsonderkomen gebouwd; ook dit zal niet worden afgewerkt. Eveneens in het Interbellum worden de twee kabelbanen geïnstalleerd. Inderdaad, de toegang tot de Turra is in de winter bijzonder gevaarlijk, omdat hij wordt bedreigd door lawines die afkomen van de Grande Turra en de Mont Coin; de talrijke stèles herinneren ons hier pijnlijk aan. In 1932 wordt de kabelbaan Turra – Madeleine in dienst gesteld. Twee veldslagen en vijf jaar bezetting zonder al te veel schade doorstaan, wordt de barakkeninstallatie van de Turra aan zijn lot overgelaten. Eerst geplunderd van het houtwerk tot het dak, zorgen de weersomstandigheden voor de afwerking. Vandaag (07/2007) blijven er slechts ruïnes over. De strategische weg is nauwelijks nog berijdbaar, toch vormt ze een bijzonder interessante, gemakkelijke toegang, men kan er onder meer het kunstwerk van de brug van Bonneval en de twee bronnen bewonderen. Verlaten.

Fortress of Lanslebourg, 2,500 m south of the town, 1891-1895 (1889-1893 ?). 2,495 m/alt. Located on a natural terrace, sheltered from avalanches by a hillock named « Boule de Gomme », at the foot of the Croix de la Turra which marks the 1860 border, 500 m south of Fort de la Turra. Rallying point for a company (± 150 men) assigned to monitor the Col du Grand Mont Cenis (2081 m), the Pas de la Beccia (2717 m), the Combe de Cléry, and secondary passages. Originally composed of seven ordinary masonry barracks: four for the troops accommodating 40 men each, one for the officers, one serving as stables, one as a magazine. In addition, there is a semi-cavernous ammunition magazine, of small dimensions (± 4 x 2.5 x 2 m) dug into the rock on the reverse slope, and a building housing the latrines. With permanent occupation, from 1893, two new barracks appear. A barracks for the kitchen, equipped with a wood-fired oven and a stove. This barracks also houses the mess hall; a cellar is dug underground to store food supplies. To facilitate movement in winter, as snow is not lacking at this altitude, the kitchen is connected to the neighboring troop barracks; the space gained is used to house the winter latrines. Another stable is created, with a capacity of 4 horses or mules; the previous one being dedicated to « meat on the hoof » (sheep, goats, rabbits). Two observatories of ordinary masonry complete the position. The first is located at the western end of the terrace, near the kitchen, from where it monitors the Combe de Cléry, upstream the exits of the Pas de la Beccia and downstream the access from the Madeleine. The second observatory is established 200 m east of the barracks, on the edge of the rocky ridge; it enjoys unrivalled views of the Col du Mont Cenis, the plateau of the same name, and of course the Italian works. The drinking water supply is ensured by two springs, located along the access road, one 200 m to the east-southeast, the other 350 m to the southeast. Unfortunately, these springs are lower than the work, so the precious liquid must be transported in barrels, carried by mules in summer, by sled pulled by dogs or men in winter. To avoid this chore, in 1907 a spring is captured at the foot of the Pas de la Beccia; the water is conveyed by a 1500 m long channel of prefabricated concrete covered with stone slabs, then a prefabricated concrete pipeline near the work. A basin, also in concrete, adorns the site. Note that the spring also supplies Fort de la Turra, conveyed by a concrete pipeline buried under the access road; the flow is equally distributed between the works by means of a fountain with two basins. To the great dismay of the men, it is not uncommon for the pipeline to freeze or be carried away by a landslide; they must then resume water duties! We found no trace of a cistern, neither in my documents nor on site. The work is served by a strategic road from Termignon, via the Replat des Canons and the Madeleine. Later, a road will link this latter position to the Mont Cenis road (RN6) via the Revets. At the Madeleine a military shelter was built; it houses troops caught by bad weather, and serves as a relay for supply duties in winter. From the work departs the strategic road leading to the shelter of Beccia, a work which accommodates a detachment from the Turra barracks. An important network of military paths serves the work, they lead to the Col du Mont Cenis via the eastern slope, to the Madeleine, to the Col des Randouillards (2747 m), to the Pointe de Cugne (2984 m), to the Pointe de Cléry (3162 m), to the Pas de la Beccia, to the Cime du Laro (2881 m). In the flanks of the latter, a shelter barracks is built. In the 1930s, the work undergoes improvements. A generator provides lighting for the various buildings. At the summit of the « Boule de Gomme », a machine gun emplacement is built of dry stones, covered with stone slabs resting on a wooden frame, accessible by a zigzag trench. A similar position is erected near the barracks. The embrasures allow covering the flanks of the Cime du Laro, the exits of the Pas de la Beccia, as well as the Combe de Cléry and the Col des Randouillards. On the reverse slope of the « Boule de Gomme », an Adrian shelter is started; it could not be completed by the declaration of war. At the foot of the Croix de la Turra, at the edge of the road leading to the Beccia shelter, a rock shelter was built; it too will not be finished. It is also during the Interwar period that the two cable cars are installed. Indeed, access to the Turra is particularly dangerous in winter, threatened by avalanches coming down from the Grande Turra and Mont Coin; the numerous steles painfully remind us of this. In 1932, the Turra – Madeleine cable car is put into service. Having emerged from two battles and five years of occupation without major damage, the Turra barracks are left to the elements. First looted from woodwork to roofing, the weather finishes the job. Today (07/2007), only ruins remain. The strategic road is hardly passable by vehicles anymore, however it constitutes an easy and particularly interesting access, one can notably admire the artistic work of the Bonneval bridge and the two springs. Abandoned.

Pevnost Lanslebourg, 2 500 m jižně od města, 1891-1895 (1889-1893 ?). 2 495 m/n. m. Leží na přirozené terase, chráněn před lavinami pahorkem zvaným « Boule de Gomme », u paty kříže Croix de la Turra, který označuje hranici z roku 1860, 500 m jižně od fortu de la Turra. Shromaždiště pro rotu (± 150 mužů) určenou k hlídání průsmyku Col du Grand Mont Cenis (2081 m), průsmyku Pas de la Beccia (2717 m), údolí Combe de Cléry a vedlejších přechodů. Původně se skládalo ze sedmi baráků z obyčejného zdiva: čtyř pro vojska, každý pro 40 mužů, jednoho pro důstojníky, jednoho sloužícího jako stáje, jednoho jako sklad. Kromě toho se zde nachází polojeskynní muniční sklad, malých rozměrů (± 4 x 2,5 x 2 m) vyhloubený ve skále na protisvahu, a budova s latrínami. S trvalou okupací od roku 1893 se objevují dva nové baráky. Barák pro kuchyni, vybavený dřevěnou pecí a sporákem. Tento barák také slouží jako jídelna; v podzemí je vyhloubena sklep na uskladnění potravin. Pro usnadnění pohybu v zimě, protože sníh v této nadmořské výšce nechybí, je kuchyně propojena se sousedním vojenským barákem; získaný prostor je využit pro zimní latríny. Vzniká další stáj, s kapacitou 4 koní nebo mul; předchozí byla věnována « masu na nohou » (ovce, kozy, králíci). Dvě pozorovatelny z obyčejného zdiva doplňují postavení. První se nachází na západním konci terasy, v blízkosti kuchyně, odkud sleduje údolí Combe de Cléry, proti proudu východy z průsmyku Pas de la Beccia a po proudu přístup od Madeleine. Druhá pozorovatelna je zřízena 200 m východně od baráků, na okraji skalního hřebene; nabízí nezapomenutelný výhled na průsmyk Col du Mont Cenis, stejnojmennou náhorní plošinu a samozřejmě italská díla. Zásobování pitnou vodou zajišťují dva prameny, ležící na okraji přístupové cesty, jeden 200 m na východ-jihovýchod, druhý 350 m na jihovýchod. Bohužel, tyto prameny jsou níže než dílo, proto se musí drahocenná tekutina převážet v sudech, v létě nesených mezky, v zimě na saních tažených psy nebo lidmi. Aby se této dřině předešlo, byl v roce 1907 zachycen pramen u paty průsmyku Pas de la Beccia; voda je vedena kanálem dlouhým 1500 m z prefabrikovaného betonu pokrytého kamennými deskami, poté potrubím z prefabrikovaného betonu v blízkosti díla. Nádrž, rovněž betonová, místo zdobí. Poznamenejme, že pramen zásobuje také fort de la Turra, veden potrubím z betonu pohřbeným pod přístupovou cestou; průtok je spravedlivě rozdělen mezi díla pomocí kašny se dvěma nádržemi. K velké úzkosti mužů často potrubí zamrzne nebo je odneseno sesuvem půdy; pak musí znovu nastoupit vodní službu! Nenašli jsme žádnou stopu po cisterně, ani v mých dokumentech, ani na místě. Dílo je obsluhováno strategickou silnicí z Termignonu přes Replat des Canons a Madeleine. Později spojí tato poslední pozice silnice s cestou na Mont Cenis (RN6) přes Revets. V Madeleine byla postavena vojenská útulna; ubytovává vojáky zaskočené špatným počasím a slouží jako přestupní stanice pro zásobovací práce v zimě. Z díla vybíhá strategická cesta vedoucí k úkrytu Beccia, dílu, které ubytovává jednotku z baráků Turra. Důležitá síť vojenských stezek obsluhuje dílo, vedou na průsmyk Col du Mont Cenis přes východní svah, do Madeleine, na průsmyk Col des Randouillards (2747 m), na vrchol Pointe de Cugne (2984 m), na vrchol Pointe de Cléry (3162 m), na průsmyk Pas de la Beccia, na vrchol Cime du Laro (2881 m). Ve svazích posledně jmenovaného je postaven přístřešek-barák. Ve 30. letech 20. století prochází dílo vylepšeními. Elektrocentrála zajišťuje osvětlení různých budov. Na vrcholu « Boule de Gomme » je postaveno kulometné hnízdo z nasucho kladeného kamene, pokryté kamennými deskami ležícími na dřevěné konstrukci, přístupné klikatým zákopem. Podobné postavení je vybudováno v blízkosti baráků. Střílny umožňují postřelování boků vrcholu Cime du Laro, východů z průsmyku Pas de la Beccia, stejně jako údolí Combe de Cléry a průsmyku Col des Randouillards. Na protisvahu « Boule de Gomme » je zahájen Adrianův úkryt; nebude dokončen do vyhlášení války. U paty kříže Croix de la Turra, na okraji cesty vedoucí k úkrytu Beccia, byl postaven skalní úkryt; také ten nebude dokončen. Rovněž v meziválečném období jsou instalovány dvě lanovky. Přístup k Turra je v zimě obzvláště nebezpečný, ohrožován lavinami scházejícími z Grande Turra a Mont Coin; četné stély nám to bolestně připomínají. V roce 1932 je uvedena do provozu lanovka Turra – Madeleine. Po dvou bitvách a pěti letech okupace bez větších škod je barákový komplex Turra ponechán napospas živlům. Nejprve vyrabován od dřevěných konstrukcí po střechu, nepřízeň počasí dokončí dílo. Dnes (07/2007) zůstávají jen ruiny. Strategická cesta už téměř není sjízdná, přesto představuje snadný a zvláště zajímavý přístup, lze zde obdivovat umělecké dílo mostu Bonneval a dvou pramenů. Opuštěno.

Cité dans : Zitiert in : Geciteerd in: Cited in: Citováno v: Turra (fort de la Petite), Beccia (abri de la)