Landaoudec (réduit de)[l27][48.271191 N, 4.484822 W]

Place de Brest, presqu'île de Crozon, 1885-1887. 55 m alt. Petit ouvrage rectangulaire, de 80 m × 40 m, atypique car, outre le fait que, pour quatre saillants, il soit doté de deux ailerons et d'une caponnière double (tous organes aujourd'hui sous eau), il ne possède aucun corps de garde d'escarpe et, bien que disposant d'un petit magasin à poudre de 7,2 × 4 m (en très bon état), il ne comprend ni rue du rempart, ni cavalier, ni traverse-abri. Les dessus ne comprennent, au-delà d'un double débouché d'infanterie, que des parapets pour le tir au fusil, mais ce sur 360 °, justifiant par là l'appellation de réduit. Le casernement, coupé en deux par un passage couvert en capitale, possède 2 × 3 chambrées sur un seul niveau. De part et d'autre du réduit, sur les glacis, se trouve une traverse-abri, sans bras. Celle à la gauche du réduit est très facilement accessible, mais la visite de celle de droite nécessite l'emploi d'une machette et d'une cuirasse contre les épineux. Les plates-formes d'artillerie qui joignaient ces traverses aux saillants I et IV ont disparu. Les emplacements de tir étaient au nombre de 5 de chaque côté. La fonction de corps de garde devait être remplie par la casemate (dans un état impeccable) qui, sur la contrescarpe, défendait l'accès au réduit. Le registre d'attachement du réduit et de ses annexes se trouve aux archives de la Marine à Brest. Ces mêmes archives affublent parfois le réduit, contrairement à l'inscription du fronton de l'ouvrage, du rang de batterie. Un document daté du 26 janvier 1911 précise qu'en cas de mobilisation, on armerait le réduit de 4 canons-revolvers pour la défense de ses fossés, la batterie de droite serait pourvue de 4 × 95 c et celle de gauche de 2 × 95 c. En cas de mobilisation, il aurait été appuyé par la batterie de Messibioc sur sa gauche et la batterie de Cléguer sur sa droite. Ce réduit, à lire Louis Chauris (cfr bibliographie) : la redoute de Landaoudec a, selon toute probabilité « fossilisé » de nombreux mégalithes qui, s'ils ont ainsi échappé à la disparition totale, sont cependant devenus aujourd'hui invisibles. Le fort nous apparaît alors comme un immense tombeau, inattendu, de mégalithes. Il est la propriété de la municipalité de Crozon qui, sur demande, autorise les visites occasionnelles. Nous en avons trouvé mention avec les orthographes "Landaouec" et même "Landouadec".

Festung von Brest, Halbinsel Crozon, 1885-1887. 55 M ü M. Kleines rechteckiges Werk, 80 m × 40 m, atypisch weil, außer der Tatsache, dass es für vier Saillants mit zwei Flügelmauern und einer Doppelkaponniere ausgestattet ist (alle Organe heute unter Wasser), es kein Eskarpengardekorps besitzt und, obwohl es ein kleines Pulvermagazin von 7,2 × 4 m (in sehr gutem Zustand) hat, weder eine Wallstraße, noch einen Kavalier, noch eine Traverse-Unterstand umfasst. Die Oberseiten umfassen, über einen doppelten Infanterieausgang hinaus, nur Brustwehren für Gewehrfeuer, aber dies auf 360°, was die Bezeichnung Reduit rechtfertigt. Die Kaserne, durch einen gedeckten Durchgang in der Hauptachse in zwei Teile geschnitten, besitzt 2 × 3 Stuben auf einer einzigen Ebene. Zu beiden Seiten des Reduits, auf den Glacis, befindet sich eine Traverse-Unterstand, ohne Arme. Jene links des Reduits ist sehr leicht zugänglich, aber der Besuch der rechten erfordert den Einsatz einer Machete und eines Panzers gegen die Dornen. Die Artillerieplattformen, die diese Traversen mit den Saillants I und IV verbanden, sind verschwunden. Die Schießstände waren 5 auf jeder Seite. Die Funktion des Gardekorps musste von der Kasematte (in makellosem Zustand) erfüllt werden, die auf der Kontreskarpe den Zugang zum Reduit verteidigte. Das Anhängeregister des Reduits und seiner Annexen befindet sich in den Archiven der Marine in Brest. Dieselben Archive versehen das Reduit manchmal, im Gegensatz zur Inschrift auf dem Werkstympanon, mit dem Rang einer Batterie. Ein Dokument vom 26. Januar 1911 präzisiert, dass im Mobilmachungsfall das Reduit mit 4 Revolverkanonen zur Verteidigung seiner Gräben bewaffnet werden würde, die rechte Batterie würde mit 4 × 95 c und die linke mit 2 × 95 c ausgestattet werden. Im Mobilmachungsfall wäre es von der Batterie Messibioc zu seiner Linken und der Batterie Cléguer zu seiner Rechten unterstützt worden. Dieses Reduit, laut Louis Chauris (siehe Bibliographie): die Redoute Landaoudec hat aller Wahrscheinlichkeit nach viele Megalithen « fossilisiert », die, wenn sie so dem totalen Verschwinden entkommen sind, heute jedoch unsichtbar geworden sind. Das Fort erscheint uns dann als ein unerwartetes, immenses Grab von Megalithen. Es ist Eigentum der Gemeinde Crozon, die auf Anfrage gelegentliche Besuche erlaubt. Wir haben Erwähnung davon mit den Schreibweisen "Landaouec" und sogar "Landouadec" gefunden.

Vesting van Brest, schiereiland Crozon, 1885-1887. 55 m hoogte. Klein rechthoekig werk, 80 m × 40 m, atypisch want, behalve het feit dat, voor vier saillants, het uitgerust is met twee ailerons en een dubbele caponnière (alle organen vandaag onder water), het geen escarpe-wachthuis bezit en, hoewel het een klein kruidmagazijn van 7,2 × 4 m (in zeer goede staat) heeft, het noch walstraat, noch cavalier, noch traverse-schuilplaats omvat. De bovenzijden omvatten, voorbij een dubbele infanterie-uitgang, alleen parapetten voor geweervuur, maar dit op 360°, wat de benaming reduit rechtvaardigt. De kazernering, in twee gesneden door een overdekte doorgang in de hoofd-as, bezit 2 × 3 slaapzalen op een enkel niveau. Aan weerskanten van het reduit, op de glacis, bevindt zich een traverse-schuilplaats, zonder armen. Deze aan de linkerkant van het reduit is zeer gemakkelijk toegankelijk, maar het bezoek van die van rechts vereist het gebruik van een machete en een harnas tegen de doornen. De artillerieplatforms die deze traversen verbonden met de saillants I en IV zijn verdwenen. De schietplaatsen waren 5 aan elke kant. De functie van wachthuis moest vervuld worden door de kazemat (in een onberispelijke staat) die, op de contrescarpe, de toegang tot het reduit verdedigde. Het aanhechtingsregister van het reduit en zijn annexen bevindt zich in de archieven van de Marine in Brest. Dezezelfde archieven tooien soms het reduit, in tegenstelling tot het inschrift op de fronton van het werk, met de rang van batterij. Een document gedateerd 26 januari 1911 preciseert dat in geval van mobilisatie, men het reduit zou bewapenen met 4 revolverkanonnen voor de verdediging van zijn grachten, de batterij van rechts zou voorzien worden van 4 × 95 c en die van links van 2 × 95 c. In geval van mobilisatie, zou het gesteund zijn geweest door de batterij Messibioc aan zijn linkerkant en de batterij Cléguer aan zijn rechterkant. Dit reduit, volgens Louis Chauris (zie bibliografie): de redoute Landaoudec heeft naar alle waarschijnlijkheid vele megalieten « gefossiliseerd » die, als ze zo aan de totale verdwijning ontsnapt zijn, echter vandaag onzichtbaar geworden zijn. Het fort verschijnt ons dan als een onverwacht, immens graf van megalieten. Het is eigendom van de gemeente Crozon die, op aanvraag, occasionele bezoeken toestaat. We hebben er vermelding van gevonden met de spellingen "Landaouec" en zelfs "Landouadec".

Fortress of Brest, Crozon peninsula, 1885-1887. 55 m alt. Small rectangular work, 80 m × 40 m, atypical because, besides the fact that, for four saliants, it is equipped with two ailerons and a double caponier (all organs today under water), it possesses no scarp guardhouse and, although having a small powder magazine of 7.2 × 4 m (in very good condition), it includes neither rampart street, nor cavalier, nor traverse-shelter. The tops include, beyond a double infantry outlet, only parapets for rifle fire, but this on 360°, justifying thereby the designation of reduit. The barracks, cut in two by a covered passage in the main axis, possesses 2 × 3 quarters on a single level. On either side of the reduit, on the glacis, is a traverse-shelter, without arms. That to the left of the reduit is very easily accessible, but the visit of the right one requires the use of a machete and armour against the thorns. The artillery platforms that joined these traverses to saliants I and IV have disappeared. The firing emplacements were 5 on each side. The function of guardhouse must have been fulfilled by the casemate (in an impeccable state) which, on the counterscarp, defended the access to the reduit. The attachment register of the reduit and its annexes is found in the Navy archives in Brest. These same archives sometimes adorn the reduit, contrary to the inscription on the work's pediment, with the rank of battery. A document dated 26 January 1911 specifies that in case of mobilisation, the reduit would be armed with 4 revolver guns for the defence of its ditches, the right battery would be provided with 4 × 95 c and that of the left with 2 × 95 c. In case of mobilisation, it would have been supported by the Messibioc battery on its left and the Cléguer battery on its right. This reduit, according to Louis Chauris (see bibliography): the Landaoudec redoubt has, in all probability, "fossilised" many megaliths which, if they thus escaped total disappearance, have however become invisible today. The fort appears to us then as an immense, unexpected tomb of megaliths. It is the property of the Crozon municipality which, upon request, authorises occasional visits. We have found mention of it with the spellings "Landaouec" and even "Landouadec".

Pevnost Brest, poloostrov Crozon, 1885-1887. 55 m nad mořem. Malý obdélníkový objekt, 80 m × 40 m, atypický protože, kromě skutečnosti, že pro čtyři výběžky je vybaven dvěma křidélky a dvojitou kaponiérou (všechny orgány dnes pod vodou), nepossaduje žádnou strážnici eskapy a, ačkoli má malý prachový magazín 7,2 × 4 m (ve velmi dobrém stavu), neobsahuje ani ulici na hradbách, ani kavalír, ani traversu-úkryt. Vrchy zahrnují, mimo dvojího pěchotního východu, pouze parapety pro puškovou palbu, ale to na 360°, což ospravedlňuje označení reduta. Kasárenství, přeříznuté krytým průchodem v hlavní ose, possaduje 2 × 3 ubikace na jedné úrovni. Po obou stranách reduty, na glacisech, se nachází traversa-úkryt, bez ramen. Ta vlevo od reduty je velmi snadno přístupná, ale návštěva té pravé vyžaduje použití mačety a brnění proti trnům. Dělostřelecké plošiny, které spojovaly tyto traversy s výběžky I a IV, zmizely. Střelecká postavení byla 5 na každé straně. Funkci strážnice musela plnit kasemata (v bezvadném stavu), která na kontreskarpě bránila přístup k redutě. Registr přílohy reduty a jejích přídavků se nachází v archivech námořnictva v Brestu. Tytéž archivy obdařují někdy redutu, na rozdíl od nápisu na štítě objektu, hodností baterie. Dokument datovaný 26. ledna 1911 upřesňuje, že v případě mobilizace by se reduta vyzbrojila 4 revolverovými děly k obraně svých příkopů, pravá baterie by byla opatřena 4 × 95 c a levá 2 × 95 c. V případě mobilizace by byla podporována baterií Messibioc na své levici a baterií Cléguer na své pravici. Tato reduta, dle Louise Chaurise (viz bibliografie): reduta Landaoudec dle veškeré pravděpodobnosti « zkamenělila » četné megality, které, jestliže tak unikly úplnému zmizení, se však dnes staly neviditelnými. Fort se nám jeví pak jako nečekaná, obrovská hrobka megalitů. Je vlastnictvím obce Crozon, která na požádání povoluje příležitostné návštěvy. Nalezli jsme zmínku o něm s pravopisy "Landaouec" a dokonce "Landouadec".