Camp retranché de Toul, nord-est de la ville, 1875-1878. 395 m/alt. 633 hommes et 25 pièces. Dénommé fort Plessis-Praslin. Le réduit du plateau de Lucey est un fort d’arrêt, de forme carrée, susceptible de se défendre sur 360°. Son épicentre est dominé par le massif d’une tourelle Mougin Mle 1876 pour deux canons longs de 155 mm de Bange. Á son achèvement, ses fossés étaient défendus par deux ailerons (Saillants I et III) et une caponnière double (saillant II). Un plan des dessus montre très nettement les diagonales travées par des massifs de terre et les quatre cours intérieures en puits de lumières traversées, chacune, par les médianes. Les glacis possédaient un chemin couvert pouvant accueillir de l’infanterie. Ce chemin naissait à hauteur de la moitié du front de gorge pour se terminer peu après le saillant III. Comme d’autres forts de la place de Toul, c’est entre 1904 et 1907 que Lucey sera modernisé. Les travaux seront très conséquents. Une caserne de guerre sera creusée sous le massif central à la gauche de l’entrée d’escarpe. Cette caserne comprendra deux entrées dont une pourvue d’un pont roulant escamotable latéralement. Cinq vastes locaux serviront pour quatre de chambrées et le dernier de centrale électrique. Contrairement aux autres casernes de guerre, celle-ci s’enfoncera vers le centre du fort et les chambrées n’auront donc pas de fenêtres donnant sur le fossé. Ces chambrées auront un couloir de circulation de part et d’autre, et celui côté est, donnera en sus sur une série de locaux divers, dont ceux comprenant les accès à deux vastes citernes de l’ordre de 500 m³ chacune. Depuis cette caserne, un escalier bardé d’isolateurs électriques donne directement au pied du massif de la tourelle Mougin. Une seconde usine électrique sera aménagée dans un ancien local, au rez-de-chaussée. Cette seconde usine a conservé son carrelage mural. Le fort recevra deux tourelles 75 Mle 05 qui seront installées sur la diagonale nord-sud. Comme à Écrouves, les semelles de ces tourelles s’appuyaient sur l’extrados d’une galerie passant par-dessous, dès lors, il fut nécessaire de placer dans ces galeries une colonne de fonte afin de supporter le poids de la partie mobile de chacune des tourelles. Le réduit ne se vit pas doté d’une tourelle de mitrailleuses, mais en revanche, on le parsema de six observatoires cuirassés. L’aileron du saillant I fut conservé en l’état, tandis que celui du saillant III et la caponnière double du saillant II furent remplacés par des coffres de contrescarpe. Á l’instar du réduit de Villey-le-Sec, bon nombre des locaux originels furent comblés. Autour de la tourelle Mougin, un parapet d’infanterie bétonné fut coulé. Il comprenait des masques blindés et deux guérites de rempart. En 1908-1909, depuis le coffre double, on creusa une longue galerie qui se termina par une batterie bétonnée pour deux tourelles de 155 R avec leurs magasins et leurs observatoires cuirassés. Ce monolithe de béton possédait sa propre entrée avec créneaux de défense et parapet d’infanterie. La galerie pouvait, en cas de besoin, recevoir un triple barrage de poutrelles. Visité en mai 1999 et février 2001, il nous est apparu très dégradé et (déjà !) affreusement tagué. Tous les cuirassements ont été récupérés. Il ne subsiste que les colonnes en fonte sous les blocs des tourelles de 75, et encore celle sous la tourelle sud est-elle brisée. Lors de la récupération de la tourelle nord, une plaque du contrepoids de la tourelle a percé la voûte de la galerie passant par-dessous et s’y trouvait encore. Le réduit ne manque cependant pas d’intérêt ; ses coffres affichent encore leur tableau des hausses pour les canons de 12 culasse, la communication avec la batterie annexe constitue une belle singularité, les citernes sont spectaculaires, il demeure beaucoup d’inscriptions murales originelles,… Par contre, les nombreuses fissures du massif de la tourelle Mougin témoignent du peu de soin qu’ont eu les ferrailleurs dans le dosage de leurs explosifs, les fours à pain (2 de 300 rations) ont perdu tout le métal de leur devanture,… Aux dernières nouvelles (07/2007), le réduit serait toujours à l’abandon et les dégradations plus nombreuses.
Befestigtes Lager Toul, nordöstlich der Stadt, 1875–1878. 395 m ü. M. 633 Mann und 25 Geschütze. Genannt Fort Plessis-Praslin. Die Redoute des Lucey-Plateaus ist ein quadratisches Stoppfort, das sich auf 360° verteidigen kann. Sein Epizentrum wird dominiert vom Massiv eines Turms vom Typ Mougin Mle 1876 für zwei lange 155-mm-Geschütze vom Typ de Bange. Nach seiner Fertigstellung wurden seine Gräben durch zwei Flügel (Vorsprünge I und III) und eine doppelte Kaponniere (Vorsprung II) verteidigt. Ein Plan von oben zeigt deutlich die von Erdwällen überspannten Diagonalen und die vier Innenhöfe mit Lichtschächten, die jeweils von den Mittelstreifen durchquert werden. Das Glacis hatte einen überdachten Weg, der Infanterie aufnehmen konnte. Dieser Weg begann auf halber Höhe der Schlucht und endete kurz nach Vorsprung III. Wie andere Forts in der Gegend von Toul wurde auch Lucey zwischen 1904 und 1907 modernisiert. Die Arbeiten waren sehr umfangreich. Unter dem zentralen Massiv wurde links vom Eingang zur Böschung eine Kaserne ausgehoben. Diese Kaserne sollte zwei Eingänge haben, einer davon mit einem seitlich ausfahrbaren Brückenkran. Fünf große Räume sollten dienen, vier davon als Kasernen und der letzte als Elektrizitätswerk. Im Gegensatz zu den anderen Kasernen sollte diese zur Mitte des Forts hin abgesenkt werden und daher keine Fenster mit Blick auf den Graben haben. Diese Kaserne sollte auf beiden Seiten einen Verkehrskorridor haben, und der auf der Ostseite sollte sich außerdem zu einer Reihe verschiedener Räume öffnen, darunter solche mit Zugang zu zwei großen Zisternen mit jeweils etwa 500 m³ Fassungsvermögen. Von dieser Kaserne führt eine mit elektrischen Isolatoren ausgekleidete Treppe direkt zum Fuß des Mougin-Turmmassivs. In einem alten Raum im Erdgeschoss wird ein zweites Elektrizitätswerk errichtet. Dieses zweite Werk hat seine Wandfliesen behalten. Das Fort erhält zwei 75 Mle 05-Türme, die auf der Nord-Süd-Diagonale installiert werden. Wie in Écrouves ruhten die Basen dieser Türme auf den Extrados einer darunter verlaufenden Galerie. Von da an war es notwendig, in diesen Galerien eine gusseiserne Säule zu platzieren, um das Gewicht des beweglichen Teils jedes Turms zu tragen. Die Redoute war nicht mit einem Maschinengewehrturm ausgestattet, sondern stattdessen mit sechs gepanzerten Beobachtungsposten versehen. Der Flügel von Frontbogen I blieb so erhalten, während der von Frontbogen III und die doppelte Kaponniere von Frontbogen II durch Kontereskarpenkästen ersetzt wurden. Wie in der Redoute von Villey-le-Sec wurden viele der ursprünglichen Räume gefüllt. Um den Turm von Mougin wurde eine Infanteriebrüstung aus Beton gegossen. Sie umfasste Panzermasken und zwei Wallwachhäuschen. In den Jahren 1908–1909 wurde vom Doppelgewölbe aus ein langer Stollen gegraben, der in einer Betonbatterie für zwei 155 R-Türme mit Magazinen und gepanzerten Beobachtungsposten endete. Dieser Betonmonolith hatte einen eigenen Eingang mit Verteidigungszinnungen und einer Infanteriebrüstung. Der Stollen konnte bei Bedarf ein dreifaches Sperrfeuer aufnehmen. Bei unseren Besuchen im Mai 1999 und Februar 2001 erschien er uns sehr verfallen und (bereits!) schrecklich beschädigt. Die gesamte Panzerung wurde geborgen. Nur die gusseisernen Säulen unter den Blöcken der 75 R-Türme sind noch vorhanden, und selbst diese ist zerbrochen. Bei der Bergung des Nordturms durchbohrte eine Platte des Turmgegengewichts das Gewölbe des darunter verlaufenden Stollens und war noch vorhanden. Die Redoute ist jedoch nicht uninteressant; Auf den Kästen sind noch immer die Höhenangaben der 12 Verschlussgeschütze zu sehen, die Verbindung zur Nebenbatterie ist eine schöne Besonderheit, die Zisternen sind spektakulär, es sind noch viele originale Wandinschriften vorhanden, … Andererseits zeugen die zahlreichen Risse im Massiv des Mougin-Turms von der mangelnden Sorgfalt der Schrotthändler bei der Dosierung ihrer Sprengstoffe, die Brotöfen (2 von 300 Rationen) haben an ihrer Vorderseite das gesamte Metall verloren,… Den neuesten Nachrichten (07/2007) zufolge wäre die Redoute noch immer verlassen und die Schäden noch größer.
Versterkt kamp Toul, ten noordoosten van de stad, 1875-1878. 395 m/hoogte. 633 manschappen en 25 kanonnen. Fort Plessis-Praslin genaamd. De redoute op het Lucey-plateau is een vierkant stootfort dat zich 360° kan verdedigen. Het epicentrum wordt gedomineerd door het massief van een Mougin Mle 1876-toren voor twee lange 155 mm de Bange-kanonnen. Na voltooiing werden de grachten verdedigd door twee vleugels (salient I en III) en een dubbele caponnière (salient II). Een plattegrond van bovenaf toont duidelijk de diagonalen overspannen door aarden wallen en de vier binnenplaatsen met lichtkokers, elk doorsneden door de medianen. Het glacis had een overdekte weg die plaats bood aan infanterie. Deze weg begon halverwege de kloof en eindigde kort na salient III. Net als andere forten in de omgeving van Toul werd Lucey tussen 1904 en 1907 gemoderniseerd. De werkzaamheden waren zeer ingrijpend. Onder het centrale massief, links van de ingang van de helling, werd een oorlogskazerne uitgegraven. Deze kazerne zou twee ingangen hebben, waarvan er één een zijdelings uitschuifbare bovenloopkraan zou hebben. Vijf grote ruimtes zouden dienstdoen, waarvan er vier als barak zouden dienen en de laatste als elektriciteitscentrale. In tegenstelling tot de andere oorlogskazerne zou deze verzonken liggen in het midden van het fort, waardoor de kazerne geen ramen met uitzicht op de gracht zou hebben. Deze kazerne zou aan weerszijden een circulatiegang hebben, en de kazerne aan de oostzijde zou ook uitkomen op een reeks verschillende ruimtes, waaronder ruimtes die toegang bieden tot twee grote cisternen van elk ongeveer 500 m³. Vanuit deze kazerne leidt een met elektrische isolatoren beklede trap rechtstreeks naar de voet van het Mougin-torenmassief. Een tweede elektriciteitscentrale zal worden gebouwd in een oude ruimte op de begane grond. Deze tweede fabriek heeft zijn wandtegels behouden. Het fort krijgt twee 75 Mle 05-torens, die op de noord-zuid diagonaal worden geplaatst. Net als bij Écrouves rustten de bases van deze torens op de uitbouw van een galerij die eronder doorliep; vanaf dat moment was het noodzakelijk om een gietijzeren kolom in deze galerijen te plaatsen om het gewicht van het mobiele deel van elk van de torens te dragen. De redoute was niet uitgerust met een machinegeweertoren, maar was in plaats daarvan voorzien van zes gepantserde observatieposten. De vleugel van saillant I bleef ongewijzigd, terwijl die van saillant III en de dubbele caponnière van saillant II werden vervangen door contrescarp-boxen. Net als bij de redoute van Villey-le-Sec werden veel van de oorspronkelijke ruimtes opgevuld. Rond de Mougin-toren werd een betonnen infanterieparapet gegoten. Deze omvatte pantsermaskers en twee schildwachthuisjes. In 1908-1909 werd vanuit het dubbele gewelf een lange galerij gegraven, die eindigde in een betonnen batterij voor twee 155 R-torens met hun magazijnen en gepantserde observatieposten. Deze betonnen monoliet had een eigen ingang met verdedigingskantelen en een infanterieparapet. De galerij kon, indien nodig, een drievoudige spervuurinstallatie herbergen. Bij een bezoek in mei 1999 en februari 2001 leek het ons zeer gedegradeerd en (al!) vreselijk beschadigd. Alle bepantsering werd geborgen. Alleen de gietijzeren kolommen onder de blokken van de 75 R-torens zijn bewaard gebleven, en zelfs toen was die onder de zuidelijke toren gebroken. Tijdens het bergen van de noordelijke toren doorboorde een plaat van het contragewicht van de toren het gewelf van de galerij die eronder liep en was nog steeds aanwezig. De schans is echter niet zonder belang; De kisten tonen nog steeds de aanzichttabel van het 12-voudige geschut, de verbinding met de bijgebouwbatterij is een prachtig uniek gegeven, de waterreservoirs zijn spectaculair, er zijn veel originele muurinscripties bewaard gebleven,… Aan de andere kant getuigen de talrijke scheuren in het massief van de Mougin-toren van de gebrekkige zorg die de schroothandelaren aan de dag legden bij de dosering van hun explosieven, de broodovens (2 van 300 rantsoenen) hebben al het metaal aan de voorkant verloren,… Volgens het laatste nieuws (07/2007) zou het bolwerk nog steeds verlaten zijn en de schade groter.
Toul fortified camp, northeast of the city, 1875-1878. 395 m/alt. 633 men and 25 guns. Called Fort Plessis-Praslin. The Lucey plateau redoubt is a square-shaped stopping fort capable of defending itself over 360°. Its epicenter is dominated by the massif of a Mougin Mle 1876 turret for two long 155 mm de Bange guns. Upon completion, its ditches were defended by two wings (Salients I and III) and a double caponier (Salient II). A plan from above clearly shows the diagonals spanned by earthworks and the four interior courtyards with light wells, each crossed by the medians. The glacis had a covered way that could accommodate infantry. This way began at the height of the halfway point of the gorge and ended shortly after Salient III. Like other forts in the Toul area, Lucey was modernized between 1904 and 1907. The work was very substantial. A war barracks was dug under the central massif to the left of the escarpment entrance. This barracks would have two entrances, one of which would have a laterally retractable overhead crane. Five large rooms would serve, four of which would be barracks, and the last one would be a power station. Unlike the other war barracks, this one would be sunk toward the center of the fort, and the barracks would therefore not have windows overlooking the ditch. These barracks would have a circulation corridor on either side, and the one on the east side would also open onto a series of various rooms, including those containing access to two large cisterns, each of around 500 m³. From this barracks, a staircase lined with electrical insulators leads directly to the foot of the Mougin turret massif. A second electrical plant will be built in an old room on the ground floor. This second plant has retained its wall tiles. The fort will receive two 75 Mle 05 turrets which will be installed on the north-south diagonal. As at Écrouves, the bases of these turrets rested on the extrados of a gallery passing underneath, from then on, it was necessary to place a cast iron column in these galleries to support the weight of the mobile part of each of the turrets. The redoubt was not equipped with a machine gun turret, but instead, it was dotted with six armored observation posts. The wing of salient I was preserved as is, while that of salient III and the double caponier of salient II were replaced by counterscarp boxes. Like the redoubt of Villey-le-Sec, many of the original rooms were filled. Around the Mougin turret, a concrete infantry parapet was cast. It included armored masks and two rampart sentry boxes. In 1908-1909, from the double vault, a long gallery was dug, ending in a concrete battery for two 155 R turrets with their magazines and armored observation posts. This concrete monolith had its own entrance with defensive crenellations and an infantry parapet. The gallery could, if necessary, accommodate a triple beam barrage. Visited in May 1999 and February 2001, it appeared to us to be very degraded and (already!) horribly tagged. All the armoring was recovered. Only the cast iron columns under the blocks of the 75 R turrets remain, and even then, the one under the south turret is broken. During the recovery of the north turret, a plate of the turret counterweight pierced the vault of the gallery passing underneath and was still there. The redoubt is not without interest, however; its chests still display their table of elevations for the 12-breech guns, the communication with the annex battery is a beautiful singularity, the cisterns are spectacular, there remain many original wall inscriptions, … On the other hand, the numerous cracks in the massif of the Mougin turret testify to the lack of care that the scrap metal dealers took in the dosage of their explosives, the bread ovens (2 of 300 rations) have lost all the metal from their front, … According to the latest news (07/2007), the redoubt would still be abandoned and the damage more numerous.
Opevněný tábor Toul, severovýchodně od města, 1875-1878. 395 m n. m. 633 mužů a 25 děl. Nazýval se Fort Plessis-Praslin. Reduta na náhorní plošině Lucey je čtvercová pevnost schopná se bránit v rozsahu 360°. Jejímu epicentru dominuje masiv věže Mougin Mle 1876 pro dvě dlouhá 155mm děla de Bange. Po dokončení byly její příkopy bráněny dvěma křídly (Salients I a III) a dvojitým kaponiérem (Salient II). Půdorys shora jasně ukazuje diagonály překlenuté zemními valy a čtyři vnitřní nádvoří se světlíky, každé z nich protínaly střední pasy. Glacis měl krytou cestu, která pojala pěchotu. Tato cesta začínala ve výšce v polovině soutěsky a končila krátce po Salient III. Stejně jako ostatní pevnosti v oblasti Toul byla i Lucey modernizována v letech 1904 až 1907. Práce byly velmi rozsáhlé. Pod centrálním masivem nalevo od vchodu do srázu byla vykopána válečná kasárna. Tato kasárna by měla dva vchody, z nichž jeden by měl bočně výsuvný mostový jeřáb. Sloužilo by pět velkých místností, z nichž čtyři by byly kasárna a poslední by byla elektrárna. Na rozdíl od ostatních válečných kasáren by tato byla zapuštěna směrem ke středu pevnosti, a proto by neměla okna s výhledem do příkopu. Tato kasárna by měla po obou stranách cirkulační chodbu a ta na východní straně by se také otevírala do řady různých místností, včetně těch, které by měly přístup ke dvěma velkým cisternám, každá o objemu přibližně 500 m³. Z těchto kasáren vede schodiště obložené elektrickými izolátory přímo k úpatí věžového masivu Mougin. Druhá elektrárna bude postavena ve staré místnosti v přízemí. Tato druhá elektrárna si zachovala své obklady. Pevnost dostane dvě věže 75 Mle 05, které budou instalovány na severojižní diagonále. Stejně jako v Écrouves spočívaly základny těchto věží na výběžcích galerie procházející pod nimi, od té doby bylo nutné do těchto galerií umístit litinový sloup, který by unesl váhu mobilní části každé z věží. Reduta nebyla vybavena kulometnou věží, ale místo toho byla poseta šesti obrněnými pozorovacími stanovišti. Křídlo salientu I bylo zachováno tak, jak je, zatímco křídlo salientu III a dvojitý kaponiér salientu II byly nahrazeny protiskluzovými lóžemi. Stejně jako u reduty ve Villey-le-Sec bylo mnoho původních místností zaplněno. Kolem věže Mougin byl odlit betonový pěchotní parapet. Součástí byly obrněné masky a dvě strážní budky na valu. V letech 1908-1909 byl z dvojité klenby vykopán dlouhý galerie, končící betonovou baterií pro dvě věže 155 R s jejich zásobníky a obrněnými pozorovacími stanovišti. Tento betonový monolit měl vlastní vchod s obranným cimbuřím a pěchotním hradbou. Galerie mohla v případě potřeby pojmout trojitou palebnou palbu. Při návštěvě v květnu 1999 a v únoru 2001 se nám zdála velmi zdevastovaná a (již!) strašlivě poznamenaná. Veškeré pancéřování bylo nalezeno. Zůstaly pouze litinové sloupy pod bloky věží tanku 75 R, a i ty jsou rozbité pod jižní věží. Během vykopávky severní věže prorazila deska protizávaží věže klenbu galerie procházející pod ní a stále tam byla. Reduta však není bez zajímavosti; Jeho truhly stále zobrazují tabulku výšek pro 12 závěrových děl, komunikace s přístavní baterií je krásnou jedinečností, cisterny jsou velkolepé, dochovalo se zde mnoho původních nástěnných nápisů… Na druhou stranu četné praskliny v masivu věže Mougin svědčí o nedbalosti obchodníků se šrotem při dávkování výbušnin, pece na chléb (2 z 300 dávek) ztratily veškerý kov ze své přední strany… Podle posledních zpráv (07/2007) by reduta byla stále opuštěna a škody by byly početnější.